Καλημέρα Μακεδονία μου.
Καλημέρα Θεσσαλονίκη μου.
Χρόνια πολλά στην πόλη μου, το καμάρι μου.
Χρόνια πολλά στους Δημήτρηδες και τις Δήμητρες που σήμερα γιορτάζουν.
Θα έκανα διαφορετική ανάρτηση από την περσινή αλλά ένα περιστατικό περίπου 1,5 μήνα πριν με οδήγησε σε αυτή την απόφαση. Βρέθηκα ανάμεσα σε παιδιά που γνωρίζω και τους έκανα τις ερωτήσεις "Ποιος απελευθέρωσε τη Θεσσαλονίκη;", "Ποιος είναι στην προτομή μπροστά από τον Λευκό πύργο;". Η απογοήτευση μεγάλη γιατί κανένα από τα παιδιά δεν απάντησε. Ένας έφηβος, ένας πρωτοετής φοιτητής και μία δευτεροετής ή τριτοετής φοιτήτρια. Μόνο ο δεύτερος της παρέας όταν με ξαναείδε είχε διαβάσει και ήξερε να απαντήσει στις αρχικές ερωτήσεις. Για αυτό λοιπόν ξαναβάζω την περσινή ανάρτηση.
Επιπλέον πρώτη φορά στα χρονικά που ζεις «σκλαβωμένος» σε μία πόλη «ελεύθερη». Αν δεν είσαι αναρχοάπλυτος, πούστης-λεσβία, οθωμανολάγνος, αλβανόφιλος(μπορεί και να κρατά το σόι σου από εκεί, έτσι μπαρμπα-Γιάννη;), εβραιόφιλος τότε δέχεσαι απειλές και στερείσαι βασικών δικαιωμάτων. Και του χρόνου «λεύτεροι» και μην πιστέψει κανείς πως ο αντίπαλος του αλκοολικού είναι καλύτερος από τον αλκοολικό.