Το τέλος του κόσμου

Όταν φτάσει το αυγό στον κώλο ξεχνάμε τις μαλακίες και ασχολούμαστε με τα σοβαρά θέματα. Πλέον που το αυγό είναι στο σημείο που μας πονάει, δεν υπάρχει η θέληση, η διάθεση και ο χρόνος να ασχοληθούμε με τις βλακείες των περασμένων ετών.

Το τέλος του κόσμου φτάνει. 

Το τέλος του κόσμου είναι πιο κοντά από όσο φαντάζεστε. 

Σε 46 και σήμερα δεν θα έχουμε προβλήματα. 

Είχα ακούσει τόσες βλακείες τα τελευταία χρόνια που είχα βαρεθεί. Το τελευταίο διάστημα όμως όλοι έχουν να ασχοληθούν με κάτι πιο σοβαρό από τις αβάσιμες εσχατολογικές προβλέψεις όσων και καλά κατάφεραν να καταλάβουν τι θέλουν να μας πουν οι Μάγιας.

Τι σας ενδιαφέρουν τα νέα μέτρα;

Τι σας ενοχλεί ένα νέο μνημόνιο;

Γιατί διαμαρτύρεστε για τα εργασιακά;

Αφού σε λίγες ημέρες δεν θα υπάρχει κόσμος, δεν θα υπάρχει Ελλάδα, δεν θα υπάρχουμε.

Βγείτε έξω, ξοδέψτε όσα χρήματα σας έχουν απομείνει, φροντίστε να εστιάσετε σε ότι σας προσφέρει απόλαυση και να μην αφήσετε κανένα απωθημένο.

Δεν χρειάζεται να διαμαρτυρηθείτε.

Μην κάνετε τον κόπο να απεργήσετε.

Πάρτε άδεια και πηγαίνετε κάποιο ταξιδάκι για χαλάρωση και ψώνια.

Ποιος άλλωστε θα είναι αυτός που θα κατεβεί σε πορείες και θα αφήσει τον καναπέ του και τα Τουρκοσήριάλ του; Έχει τον Σουλεϊμάν τον δουλοπρεπή, μην χάσουμε επεισόδιο...

Δυστυχώς με τα χρόνια που πέρασαν από το 1981 και μετά χάσατε την ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ σας όσοι σκέφτεστε έτσι. Μπορεί να σας γράφει το ΑΔΤ σαν Έλληνες αλλά είστε απλά κάτοικοι Ελλάδας. Ποιος αλήτης θα τολμήσει να σας καταδικάσει όταν σας δει όλους μαζί ενωμένους; Ποιος κηφήνας θα τολμήσει να ψηφίσει με τον φόβο της κομματικής πειθαρχίας όταν η ΛΑΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ είναι φανερή; Ποιος θα θελήσει να μείνει «καρφωμένος» στην καρέκλα του για λίγο ακόμα και κρυμμένος για μια ζωή μετά;

Αν η επανάληψη είναι η «μαμά» της μάθησης, η πράξη είναι η «γιαγιά» της. Μην επαναλαμβάνετε όσα λέμε τόσο καιρό περάστε σε πράξεις.

Και λίγο χιούμορ.

Αν εξαιτίας όλων αυτών λυπάμαι για κάτι είναι που δεν θα προλάβω να δω τον κοιμώμενο Πορτογάλο να μας οδηγεί σε ένα Ευρωπαϊκό τίτλο και να δημιουργεί τη νέα αυτοκρατορία στο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Να αφανίζει τον θρήνο  και να κάνει την Μπάρτσα να φαίνεται σαν γατούλα μπροστά του(κάτι μου θυμίζει αυτό, ντεζαβού θα είναι). Αλήθεια το ημερολόγιο δεν έγραφε κάτι και για τον μέγιστο ηγέτη Αλ Αφ Ούζο και τον υπέρτατο προπονητή(δάσκαλο του είδους) Φερέιρα;

Κάποιοι λένε πως πετυχημένος είναι αυτός που δεν σταμάτησε από μία αποτυχία και πήγε στον επόμενο «σταθμό» με ενθουσιασμό. Συνεχίζω να περιμένω τον επόμενο «σταθμό» του Παναθηναϊκού μας με τόση ανυπομονησία και ενθουσιασμό(όταν φτάσει η ώρα εκείνη) μικρού παιδιού.

ΥΓ Βαγγέλα κοντομάνικα δεν θα δεις να φοράτε ούτε φέτος, θα καταστραφεί ο κόσμος(είτε στις 21-12-2012, είτε αν καταφέρετε να φορέσετε)