Η Ιταλία «έπεσε» με ροζ Δούρειο Ίππο

Είναι πολύ περίεργο στην εποχή της «ελευθερίας», ασυδοσίας θα έλεγα εγώ, να γίνονται ενορχηστρωμένες επιθέσεις σε ανθρώπους και ομάδες που εκφράζουν την κανονικότητα και το φυσιολογικό από μειοψηφίες με ισχυρούς φίλους.

Στην Ιταλία η αυτοκτονία ενός 15χρονου ομοφυλόφιλου έγινε αφορμή ώστε οι Ιταλοί να ζητούν να θεσπιστεί νόμος κατά της ομοφοβίας. Οι πολιτικοί της γείτονος χώρας καταδικάζουν τις ομοφοβικές συμπεριφορές και μιλούν για σεβασμό στη διαφορετικότητα. Για δες που οι Ιταλοί έπεσαν στη φάκα που στήθηκε και μάλιστα έπεσαν πολύ εύκολα. Δεν με ενοχλεί που έπεσαν οι Ιταλοί αλλά που ακόμα μία παραδοσιακά συντηρητική χώρα κάνει στροφή 180 μοιρών. Πρώτη η Αγγλία με την αναγραφή γονέα α και γονέα β και τώρα η Ιταλία που ετοιμάζει νομοθεσία για την ομοφοβία. Και αναρωτιέμαι εγώ "είναι τόσο διαφορετικοί ή δέχονται τόσες επικρίσεις;" που αξίζουν όλη αυτή την προστασία; 

Οι ομοφυλόφιλοι δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά σήμερα από το πουθενά και όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να αισθάνονται πως χάνουν το μερίδιο του κόσμου που τους ανήκει και από το 50% τους μένει πλέον από 25%. Οι ομοφυλόφιλοι υπήρχαν πάντα, αλλά ποτέ δεν ήταν τόσο προκλητικοί όσο σήμερα. Έχουν εισβάλει παντού και έχουν ήδη ξεκινήσει τον πόλεμο απέναντι σε κάθε έναν που δεν είναι «δικός τους». Βρίσκονται σε κανάλια, ραδιόφωνα, Τύπο, στη Βουλή, σε Δήμους...παντού. Πως βρέθηκαν εκεί; Μα φυσικά από μία «θρησκεία» που τα μέλη της είναι μόνο «άντρες» αλλά στις τελετές μύησης υπάρχουν ομοφυλοφιλικές πράξεις. Δε νομίζω πως δεν καταλάβατε σε ποιους αναφέρομαι, στους «κτίστες». Κλείνω αυτή την αναφορά καθώς δεν θα ασχοληθώ με τον υποστηρικτικό μηχανισμό τους, αλλά με τους ίδιους.

Αλήθεια είναι οι πρώτοι τόσο «διαφορετικοί» από τους υπόλοιπους και αναζητούν την προστασία; Μήπως μπορεί κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος και αποδεκτός από όλους; Μήπως η προκλητική συμπεριφορά τους είναι σκόπιμη και απλά περιμένουν τις αντιδράσεις των υπολοίπων για να δείξουν αδύναμοι και πως χρειάζονται προστασία; 

Αν γυρίσω τον χρόνο μερικές δεκαετίες πίσω θα βρω και άλλες ομάδες ατόμων πολύ διαφορετικές από το σύνολο της κοινωνίας. Ένα παγκόσμια φαινόμενο ήταν οι χίπις που όμως δεν τους προστάτεψε καμία νομοθεσία πουθενά στον πλανήτη και ακόμη πιο πρόσφατα, την δεκαετία του 80 τους θυμάμαι πιο πολύ εγώ, όσοι άκουγαν πανκ. Οι πανκ τριγυρνούσαν με εκκεντρικό ντύσιμο και με ιδιαίτερο χτένισμα. Μαλλί σηκωμένο με πολύ ξεχωριστό τρόπο και πολλές φορές βαμμένο. Η κοινωνία τους έβλεπε και τους αντιμετώπιζε σαν μιάσματα, χωρίς αυτοί να έχουν προκαλέσει. Αλήθεια γιατί αυτοί δεν απαίτησαν νομοθετήματα προστασίας; Μήπως όσοι άκουγαν KISS και ήταν φανατικοί του συγκροτήματος δεν έβαψαν το πρόσωπό τους; Όλοι αυτοί δεν δέχτηκαν τα βλέμματα απέχθειας των υπολοίπων, αρνητικά σχόλια και φραστικές επιθέσεις. Ακόμη και στα μέσα της δεκαετίας του 90 όσοι άκουγαν συγκεκριμένο είδος μουσικής (ποζεράδες) και κυκλοφορούσαν με κολλητά τζην και μπότες (ήταν σαν εξωγήινοι για τους πολλούς) ποτέ δεν ζήτησαν προστασία από το νόμο. Πλέον οι γκοθάδες δεν είναι διαφορετικοί; Βρέθηκε κάποιος από αυτούς να αρχίσει να σκούζει και να ζητά προστασία; Είσαι ότι είσαι γιατί το επέλεξες και όχι γιατί θέλεις να προκαλείς τους υπόλοιπους με την συμπεριφορά σου. Ντύνεσαι όπως εσύ θέλεις, ακούς τη μουσική που επιθυμείς, βγαίνεις όπου εσύ θέλεις με τις παρέες που διαλέγεις και δεν σε απασχολεί τι κάνουν ή τι σχολιάζουν οι υπόλοιποι.

Η «ανάγκη» για προστασία από μόνη της είναι δείγμα πως μία ομάδα δεν είναι μέρος του συνόλου της κοινωνίας αλλά είναι κάτι «διαφορετικό» και θέλει να διασφαλίσει την «διαφορετικότητα» της. Οι σεξουαλικές επιλογές του καθενός είναι απολύτως σεβαστές, αρκεί να μην γίνονται «επιθετικές». Αν κάποιος επιθυμεί σύντροφο ίδιου φύλλου εμένα δεν μου πέφτει λόγος και δεν θα μπορούσα να σκεφτώ γιατί θα έπρεπε να έχω λόγο για τις επιλογές κάποιου άλλου. Δεν δέχομαι όμως να έρθει κάποιος, να με πλησιάσει και ενώ δεν του έχω δώσει δείγμα ανοχής ή επιθυμίας να με «προσεγγίσει». Όπως δεν μου αρέσει να βλέπω άνδρες να γίνονται φορτικοί σε κοπέλες που τους δείχνουν πως δεν τους επιθυμούν είναι και το αντίστοιχο με τους ομοφυλόφιλους. Είσαι ότι είσαι αλλά φρόντισε να μην γίνεσαι αντιπαθής. Όπως και πολλοί άλλοι είχα στον κοινωνικό μου περίγυρο άτομα με διαφορετικές επιθυμίες από τις δικές μου. Αξίζει να γράψω πως κάποιοι από αυτούς είναι πολύ αξιόλογα άτομα, πολύ κοινωνικά και είναι η καρδιά της παρέας αφού όλοι πλέον γνωρίζουμε πως άλλο παρέα και άλλο σχέση. Κανείς από αυτούς όμως δεν ζήτησε ποτέ την προστασία της παρέας για να αντιμετωπίσει καταστάσεις αλλά και δεν θεωρεί σωστό να υπάρχει νομοθεσία που να τους προστατεύει.

Κλείνοντας να σταθώ σε μία ταινία που η επιθυμία για ισότητα του πρωταγωνιστή(Τ.Χανκς) με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Χθες βράδυ το mega είχε το "Φιλαδέλφεια" όπου ένας gay δικηγόρος απολύεται επειδή είναι gay και έχει aids. Μπορεί να μην συμφωνώ με τις προτιμήσεις τους, μπορεί να μην θέλω να δω δικό μου άνθρωπο να είναι ομοφυλόφιλος. Όμως αν κάποιος είναι αξιοπρεπής και δεν μπλέκει την εργασία με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις τότε εμένα δεν μου πέφτει κανένας λόγος να τον κρίνω. Άλλωστε δεν είναι ο ρόλος μου αυτός.