Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος θα φαγωθεί

Ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν αταξίδευτο
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. 
Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι 
μέσα εις τη Μεσόγειο 
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. 
Και σε πέντε έξι εβδομάδες 
σωθήκαν όλες οι τροφές
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. 
Και τότε ρίξανε τον κλήρο 
να δούνε ποιος θα φαγωθεί
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. 
Κι ο κλήρος πέφτει στα αγόρια
που ήταν σαν σκυλόψαρα
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. 
Κι ο κλήρος πέφτει στα κορίτσια
που ήταν σαν σκουπόξυλα
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ. 
Κι αν σας αρέσει αυτή η ιστορία
την ξαναλέμε, λέμε απ’ την αρχή
Οέ, Οέ, Οέ, Οέ.

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε το παιδικό αυτό τραγούδι, το τραγουδήσαμε μικροί πολλές φορές. 
Κάποιοι όμως παίζουν με τις ζωές μας και με την αγαπημένη μας ομάδα το ίδιο παιχνίδι.

Αυτοί που παίζουν με τις ζωές μας είναι κάποια κοπρόσκυλα σε ένα μεγάλο κτίριο στο κέντρο της Αθήνας και είναι όλοι βολεμένοι αφού είναι βΟλευτές. Θέλουν να σώσουν το καράβι σκοτώνοντας όλους τους επιβάτες του καραβιού. Τι τους ενδιαφέρει, αυτοί να είναι καλά. Επειδή εγώ όμως σήμερα δεν θέλω να κάνω πολιτικό σχόλιο αλλά οπαδικό θα σχολιάσω για όσους «ήθελαν» να σώσουν την ομάδα. Ο κλήρος έπεφτε συνήθως στον προπονητή. Ειδικά αν δεν τους έκανε τα κέφια. Κάποιες φορές έφταιγε και ο «ρουφιάνος» των αποδυτηρίων(α ρε Γιάνναρε τι σου έσουραν τα ζώα). 
Και επειδή τους άρεσε και τους βόλευε κάποιους, η ιστορία επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά. Σαν τις σειρές του Χάρη Ρώμα στον Αντ1.
Ο Παναθηναϊκός είναι το μοναδικό «καράβι» που όταν βυθίζεται(το βυθίζουν κάποιοι) τα «ποντίκια» δεν πηδάνε αλλά συνεχίζουν να μασουλάνε.

Αλήθεια αν αλλάξει ο καπετάνιος ή ο πλοιοκτήτης ποιους θα φάνε τα σκυλόψαρα για να σωθεί το καράβι;

Νικολάκη, Μα-λα-κούλη, λοιπά υπάκουα όργανα και χορτάτοι ηγέτες της εξέδρας μπάνιο ξέρετε ή θα πάτε στον πάτο σαν να σας έχουν τσιμεντάρει Ναπολιτάνοι ή Σικελοί;