Μπορείς να κερδίσεις ενώ έχεις χάσει και να χάσεις ενώ έχεις κερδίσει;
Σαφώς και μπορείς και φέτος τα είδαμε και τα δύο. Είδαμε τον Παναθηναϊκό να κερδίζει χάνοντας και τον Ολυμπιακό να χάνει κερδίζοντας.
Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα με τόσους τίτλους σε Ελλάδα και Ευρώπη που ο προπονητής της έψαχνε συνεχώς κίνητρα ώστε οι παίκτες του να αποδίδουν όσο το δυνατόν πιο καλά. Όταν έχεις χάσει μόνο ένα πρωτάθλημα μέχρι το φετινό όταν έχεις ήδη έξι ευρωπαϊκά πρέπει να μπορείς να διαχειριστείς τον κορεσμό που έρχεται. Ο Ζοτς με τον Ιτούδη διαχειρίστηκαν σωστά τις ήττες μέχρι τους τελικούς της Α1. Έδιναν συνέχεια κίνητρα στους παίκτες με αποκορύφωμα την άδικη ήττα στον ημιτελικό της Πόλης. Η ομάδα πάντα έβρισκε τρόπο να επιστρέφει δριμύτερη, με εξαίρεση τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια των τελικών που δεν έδειχνε να βγάζει νεύρο. Καλά όλα αυτά για το αγωνιστικό κομμάτι αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Ήταν μία δύσκολη και πολύ περίεργη χρονιά. Ξεκίνησε με την αβεβαιότητα αν θα μείνουν ή όχι οι Γιαννακόπουλοι στην ΚΑΕ, συνεχίστηκε με μείωση του μπάτζετ και ολοκληρώθηκε το κακό με επιλογές παικτών που δεν βγήκαν.Πρώτη φορά τόσοι παίκτες δεν βγήκαν. Πατ Καλάθης, Σμιθ, Λόγκαν ήταν επιλογές που δεν απέδωσαν και επιπλέον πολλοί παίκτες είχαν συμβόλαιο είτε μονοετές είτε που έληγε στο τέλος της σεζόν. Μπορεί να μην βγήκαν οι παίκτες αυτοί στους προπονητές μας αλλά το κέρδος ήταν οι υπόλοιποι να δεθούν ακόμη πιο πολύ και να αισθάνονται ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη αλλά και να απολαμβάνουν μεγαλύτερο κομμάτι από την επιτυχία. Έτσι ο Καϊμακόγλου έγινε ένας από τους πρωταγωνιστές.
Στο ποδοσφαιρικό τμήμα, το οποίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κορεσμένο από τίτλους, η απώλεια του τίτλου και ο αποκλεισμός από το Κύπελλο είχαν και αυτά τις θετικές συνέπειες τους. Ο τραυματισμός του Λέτο τελικά μας στέρησε περισσότερα από όσα φαναστήκαμε στην αρχή αλλά μαζί με αυτούς του Νίνη και του Λάζαρου βοήθησαν να κερδίσουμε νέους παίκτες. Νέους σε ηλικία καθώς φορούσαν ήδη την πράσινη φανέλα. Μαυρίας, Φουρλάνος, Λαγός, Καπίνο ήταν τα κέρδη φέτος. Κέρδη που θα μπορούσαν να είχαν έρθει παράλληλα και με το πρωτάθλημα αλλά εκεί κάποιος χρωστούσε σε κάποιον άλλο που τώρα είναι συνέταιρος του συνεταίρου αυτού που χρωστούσε...
Από την άλλη ο Ολυμπιακός είχε κέρδος στο μπάσκετ ένα πρωτάθλημα, μετά από και εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια, και την δεύτερη Ευρωλίγκα του. Το ευρωπαϊκό του τρόπαιο χαρακτηρίστηκε ως θαύμα από τους Ευρωπαίους και όχι άδικα. Ο Ίβκοβιτς με παίκτες που ήθελαν να αποδείξουν πως δεν ξόφλησαν(Πρίντεζης) αλλά και με νέους Έλληνες έκανε ένα σύνολο που μέχρι τον Δεκέμβρη νικούσε με την βοήθεια της διαιτησία αλλά μετά έδεσε και έπαιξε καλούτσικο μπάσκετ. Σίγουρα αν δεν ήταν αυτή η χρονιά του Παναθηναϊκού τόσο μέτρια δεν θα μπορούσε να πετύχει τίποτα από αυτά αλλά ότι έγινε είναι πλέον ιστορία. Το λάθος των ηγετών του Ολυμπιακού ήταν να κάνουν και αυτοί για τους δικούς τους λόγους μονοετή συμβόλαια. Οι παίκτες του απέδειξαν ότι ήθελαν να αποδείξουν ο προπονητής του έφυγε καβάλα στο άλογο και τώρα θα πασχίζει να ΞΑΝΑφτιάξει ομάδα από την αρχή. Ποιο το κέρδος δηλαδή αυτή την χρονιά για τον Ολυμπιακό; Δύο τρόπαια, θα ήταν πιο χρήσιμο να στήσει την ομάδα του για τα επόμενα 4-5 χρόνια και να τα πάρει τότε και να διεκδικήσει παραπάνω αλλά ο πεινασμένος τρώει λαίμαργα και μπουκώνει γρήγορα.
Τώρα μετά από αυτές τις γραμμές που διαβάσατε καθίστε και αναρωτηθείτε ποιος τελικά νίκησε και ποιος έχασε αυτή την χρονιά. Αυτός που ξαναβρήκε κίνητρο και με έναν καλό προπονητή θα ξαναγράψει ιστορία ή αυτός που κατάφερε να κάνει μία αρπαχτή αλλά δεν ξέρει αν θα έχει κορμό καθώς τώρα τα συμβόλαιο των ίδιων παικτών έγιναν πιο ακριβά.
ΥΓ Θα μπορούσα να το συνδέσω και με τις τελευταίες εκλογές αλλά τώρα ήδη ασχολήθηκα αρκετά και αισθάνομαι κουρασμένος για να ασχοληθώ πάλι. Πάντως κάποιος νίκησε χάνοντας και δεν τον λένε Αλέξη και ο Αντώνης έχασε κερδίζοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου