Ο "special one" του μπάσκετ

Όσο και αν με δυσαρέστησε η απόφασή του να πάει στους Τούρκους της Φενέρμπαχτσε δεν μπορώ να μην τον δικαιολογήσω. Δύσκολο σαν ενέργεια να «πρέπει» να του δώσεις δίκαιο αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν περίμενα να πάει καλοκαίρι στο NBA(εκεί θα έπρεπε να ήταν από την αρχή της άνοιξης) που κάποιοι άσχετοι, τραχανάδες ΑΡΔ έγραψαν και δεν περίμενα να καθίσει και δεύτερο χρόνο. Απλά δεν θα ήθελα να τον δω στους gay.

Οι παράγοντες που κρίνουν τις αποφάσεις του Ζοτς είναι η φιλοδοξία του/των ιδιοκτητών για να φτιάξουν μία ομάδα με στόχους και τα χρήματα που θα δαπανήσουν για τους παίκτες που αυτός επιθυμεί. Δεν μπορώ να φανταστώ τον Ομπράντοβιτς σε μία ομάδα που δεν είναι αυτός ο κεντρικός πυλώνας. Πρέπει η ομάδα να περιστρέφεται γύρω από αυτός και όχι να υποτάξει τον εαυτό στην ομάδα. Δεν θα ταίριαζε ο Ζοτς στην Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα ή την CSKA Μόσχας. Αυτές οι ομάδες έχουν τα χρήματα αλλά έχουν ήδη φτάσει και στο επιθυμητό επίπεδο. Ίσως είχε κάποιες πιθανότητες η Ρεάλ γιατί έχει χρόνια να κατακτήσει Ευρωπαϊκό τίτλο αλλά πάλι κανείς δεν θα χαρακτήριζε την Ρεάλ σαν Ρεάλ του Ομπράντοβιτς.

Έτσι λοιπόν πήρε την απόφαση να πάει στην Φενέρ, η οποία έχει δαπανήσει πολλά ευρώ αλλά ομάδα δεν έκανε. Θα έχει την δυνατότητα για να επιλέξει τους παίκτες που θέλει και να τους καθοδηγήσει μαεστρικά σε μία οργανωμένη προσπάθεια κατάκτησης της κορυφής. Και στην Φενέρ θα τον αφήσουν να το κάνει με την άνεσή του γιατί είναι ο Ζοτς. Μου θυμίζει έντονα τον Μουρίνιο αλλά με περισσότερες επιτυχίες και χωρίς να είναι τόσο φιλοχρήματος.

Και για να «χωθώ» λίγο στον αδερφό μου τον Σκεπτόμενο εγώ θα του ευχηθώ κάθε επιτυχία στην νέα του θέση...αρκεί ο Παναθηναϊκός να είναι τουλάχιστον μία θέση πιο πάνω και αν τον συναντήσουμε να του θυμίσουμε πως γλεντάμε τις Τουρκάλες...οθωμανικά. 

Πρόβες κάναμε με τους gay, έτοιμοι είμαστε.