Μήπως θα πρέπει να χαιρόμαστε;

Ο Παναθηναϊκός έχασε ένα παιχνίδι που δεν χανότανε. Μάλλον αυτό πιστεύαμε όσοι το παρακολουθούσαμε. Για μία ακόμη φορά δεν θα γράψω κριτική για παίκτες ή τον προπονητή μετά από μία ήττα. Είχα πει πως θα το τηρήσω και αυτό κάνω. Μήπως όμως δεν πρέπει να λυπούμαστε για αυτή την ήττα;

Η ομάδα μπάσκετ δεν μας έχει δείξει τι μπορεί να κάνει και πιο θα είναι τελικά το άνω όριο της. Προσωπικά θεωρώ πως θα περάσει στο final 4 του Λονδίνου. Αυτή τη στιγμή είναι το μοναδικό τμήμα του συλλόγου που έχει δυνατότητες να φτάσει να πάρει τίτλους, ακόμη και να κάνει το 3 στα 3. Το μπάσκετ μας στήριξε(τους οπαδούς) όταν ο πράκτορας και η παράγκα του έπαιρναν με ΠΔ τα πρωταθλήματα στο ποδόσφαιρο. Μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή τώρα να στηρίξει και την ομάδα του ποδοσφαίρου; Πως; Εύκολα, τουλάχιστον για εμένα.

Η ομάδα των Γιαννακόπουλων μας πρόσφερε τόσους τίτλους που κατάφερε να μας οδηγήσει στον κορεσμό και να μην αισθανόμαστε τόσο άσχημα όταν χανόταν κάποιος τίτλος λόγω ανωτερότητας του αντιπάλου. Οι τελευταίοι που διψούσαν για τίτλους όπως την πρώτη φορά ήταν οι παίκτες και οι προπονητές. Σήμερα όμως η μεγάλη αγάπη των περισσότερων από τους Παναθηναϊκούς, η ομάδα του ποδοσφαίρου, δείχνει να είναι τόσο αδύναμη που μας τρομάζει. Αν δεν βρεθεί λύση στο ιδιοκτησιακό τότε το μέλλον της είναι δυσοίωνο. Σε αυτή την στιγμή μία ακόμη επιτυχία από το άλλο μεγάλο τμήμα του συλλόγου ίσως είναι αυτή που θα δώσει τη χαριστική βολή. Αν όλοι οι Παναθηναϊκοί που έχουν σιχαθεί τη συμπεριφορά των γαυρόψυχων και των γαυροποιημένων ΔΗΘΕΝ οργανωμένων οπαδών(στρατολογημένων ηλίθιων ανήλικων) και δεν δέχονται να είναι αποδέκτες επιθέσεων και ύβρεων αποχωρήσουν από το γήπεδο και αποφασίσουν να παρακολουθήσουν μόνο το μπάσκετ τότε θα έχει δοθεί η χαριστική βολή. Έτσι θα γραφτεί η πλέον μαύρη σελίδα στην ιστορία του Παναθηναϊκού μας. Επειδή όμως δεν μπορώ να διαλέξω ποιο δάκτυλο να κόψω γιατί θα πονέσουν όλα δεν σημαίνει πως πρέπει να καθίσω να μου κοπεί όλο το χέρι. Αν πρέπει για να σωθεί το ποδόσφαιρο να μην υπάρξει επιτυχία φέτος στο μπάσκετ εμένα θα με πονέσει λιγότερο από τον πιθανό υποβιβασμό ή την κατάταξη κάτω από την 10η θέση για την ομάδα που «εκτοΨεύτηκε». Όχι μόνο δεν θα λυπηθώ γιατί ξέρω πως έχει τις δυνατότητες να πάρει νίκη στη Μαδρίτη, αλλά αν είναι αυτή η ήττα ή και κάποιες επόμενες να δώσουν το φιλί της ζωής στο ποδοσφαιρικό τμήμα τότε εγώ θα χαρώ.

ΥΓ Αν η ομάδα του ποδοσφαίρου είχε έστω την περσινή πορεία δεν θα έγραφα σε καμία περίπτωση αυτό το κείμενο, γιατί τότε θα υπήρχε χρονικό περιθώριο να βρεθεί λύση. Τώρα όμως;

Παράληψη μεγάλη από μέρους μου να μην γράψω πως τους εγχώριους τίτλους τους θέλω αλλά δεν τους θεωρώ πλέον επιτυχία. Η παρουσία στο f4 από μόνη της δεν είναι ούτε και αυτή επιτυχία, αλλά ο τίτλος της Ευρωλίγκα είναι. Ας τον πάρουμε του χρόνου.