Γεννήθηκα στην Ελλάδα. Οι παππούδες μου προέρχονται από ιστορικά μέρη και χαμένες πατρίδες. Θαυμάζω τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, λατρεύω τις φυσικές ομορφιές της Ελλάδας, βρίσκω πολύ διδακτική την ελληνική ιστορία γιατί πέρασε από διάφορα στάδια και κύματα, από πολλές καταστάσεις κατάλληλες για μελέτη. 
Ο ελληνικός πολιτισμός σε όλα του τα στάδια, είτε είναι αρχιτεκτονική, είτε ζωγραφική, θέατρο, είτε ποίηση και λογοτεχνία κρύβει διαμάντια. Σε όλες τις μορφές τέχνης μπορείς να βρεις σημαντικούς ανθρώπους. Θεωρώ την ελληνική γλώσσα εκ των ομορφότερων στον πλανήτη, καθώς η μουσικότητά της και ο πλούτος λέξεων την καθιστά φορέα πολιτισμού.
Ποτέ μου ωστόσο δεν κατάλαβα, τι σημαίνει η φράση “είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας”. Τι σημαίνει υπερηφάνεια; Είναι το συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν έχει επιτελέσει ένα αξιόλογο έργο, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την αυτοεπιβεβαίωσή του. Επομένως περήφανος νιώθει όποιος έχει καταφέρει κάτι, μέσα από προσωπικό κόπο.
Το να νιώθεις περήφανος επειδή γεννήθηκες Έλληνας είναι κενό. Θα μπορούσες να είχες γεννηθεί στην Ιταλία, στο Περού ή την Μοζαμβίκη. Αυτό είναι ένα θέμα τύχης και πιθανοτήτων. Είναι σαν να λες “είμαι περήφανος που γεννήθηκα άντρας” ή “περήφανος που γεννήθηκα ξανθός”. Ε, και; Θέμα τύχης είναι αυτό.
Δεν προδίδει κάποια ικανότητα η εθνικότητά σου, εκτός αν πιστεύεις πως η μία φυλή είναι ανώτερη από την άλλη. Τότε, θα επιτρέψεις σε κάποιον άλλον που είναι πιο ισχυρός από σένα ή την εθνότητα που ανήκεις, να σε μειώσει ή ακόμη χειρότερα να σε εξαλείψει, γιατί δεν θα αποδέχεσαι την δική του “υπερηφάνεια” για την δική του βιολογική καταγωγή ή για το γεωγραφικό μέρος που έτυχε να γεννηθεί.
Η εθνική ταυτότητα δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα, μια φανταστική ταυτότητα η οποία εκλαμβάνεται ως πραγματική. Ο εθνικισμός αναπαράγει ένα κοινωνικό φαντασιακό, που είναι υπεύθυνο για πολλές κοινωνικές παθολογίες της εποχής μας. Επομένως, αρκεί να είσαι περήφανος επειδή πέτυχες κάτι, είτε πήρες το πτυχίο σου, είτε πήρες προαγωγή στην δουλειά σου, είτε δημιούργησες\ανακάλυψες οτιδήποτε. Για όλα τα υπόλοιπα πράγματα να είσαι ευτυχής. Ευτυχής επειδή έχεις την υγειά σου, ευτυχής λόγω ότι παραμένεις άνθρωπος, ευτυχής αν θες, επειδή γεννήθηκες σε μια χώρα που δεν περνάει πχ. επιδημίες και βομβαρδισμούς.
Ο Βertrand Russel έλεγε πως πατριωτισμός είναι η προθυμία να σκοτώσεις και να σκοτωθείς για ασήμαντη αφορμή. Ο Orwell ότι εθνικισμός είναι η δίψα για εξουσία ενισχυμένη από αυταπάτες. Ενώ ο νομπελίστας συγγραφέας Albert Camus τόνιζε ότι “αγαπώ υπερβολικά την χώρα μου για να είμαι εθνικιστής”.
Επομένως, οτιδήποτε δεν προγραμματίζεται, αλλά αποτελεί βιολογική ζαριά, δεν μπορεί για κανέναν σκεπτόμενο άνθρωπο, να αποτελεί λόγο περηφάνειας. Η οποιαδήποτε ψυχοπαθολογία δεν γίνεται να καμουφλάρεται -δήθεν- με σημαίες ιδανικών.