Τηρώντας μία δέσμευσή μου από το καλοκαίρι δεν σχολιάζω παίκτες και προπονητή στο μπάσκετ. Θα το κάνω μετά το τέλος της περιόδου. Το γεγονός όμως πως δεν σχολιάζω δεν σημαίνει πως δεν σκέφτομαι και δεν «πετάω» κάποιες σκέψεις δεξιά και αριστερά.
Την Μπαρτσελόνα την προτιμούσα και από τη στιγμή που δεν θα βγαίναμε 1οι ή 2οι. Ήταν η ιδανική επιλογή. Όχι δεν είμαι τρελός και δεν είμαι άσχετος αλλά βλέπετε τα δεδομένα για εμένα ήταν αυτά που μου έδιναν αυτή τη βεβαιότητα της καλύτερης επιλογής.
Ο Παναθηναϊκός «πληγώθηκε» πολύ το καλοκαίρι από τις αποχωρήσεις των Ζοτς-Ιτούδη αλλά και πρωτοκλασάτων παικτών του, όπως οι Σάρας, Καϊμακόγλου, Καλάθης. Πληγώθηκε αλλά δεν πέθανε. Και όταν ένα πληγωμένο θηρίο έχεις την ευκαιρία να το σκοτώσεις και δεν το σκοτώνεις τότε θα πληρώσεις το τίμημα που σου αναλογεί όταν γίνει καλά. Η εμφατική μορφή που βρίσκεται στα δεξιά του πάγκου είναι ο λόγος που υπήρξε συνέχεια μεταξύ της περσινής και φετινής χρονιάς. Ο Φράνκι, ο μεγάλος αρχηγός, είναι ο λόγος που το dna δεν χάθηκε. Οι νέοι βλέπουν την ζωντανή ιστορία και μαζί με τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή για συμπαίκτες τότε η μεταβίβαση του Παναθηναϊκού dna σε νέους παίκτες είναι εύκολη δουλειά. Πάμε στον τρόπο ανάλυσης της βεβαιότητας για την επιλογή μου.
Η Μπαρτσελόνα είχε τον τίτλο του μεγάλου φαβορί και καλά έκανε αλλά εγώ δεν είμαι υποχρεωμένος να το δεχτώ. Είχε πολλά εύκολα παιχνίδια μέχρι τώρα αλλά και σπρώξιμο από την διαιτησία. Όταν όμως ΣΦΑΖΕΙΣ τον 6 φορές ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΕΥΡΩΠΗΣ την Τρίτη είναι δύσκολο να το επαναλάβεις μόλις μετά από δύο ημέρες. Όταν ο ΝΕΟΣ Παναθηναϊκός είδε πως μπορεί να την κερδίσει(και θα την είχε κερδίσει αν ήταν καλύτερος στις βολές στο πρώτο παιχνίδι) τότε όλα είχαν πάρει το δρόμο τους. Η πίεση του χαρακτηρισμού «ΜΕΓΑΛΟ ΦΑΒΟΡΙ» στην Μπαρτσελόνα, η άνεση του outsider και η πίστη στην ομάδα του Παναθηναϊκού πως η νίκη είναι στα δικά του χέρια ήταν ο πρώτος παράγοντας βεβαιότητας.
Ο Παναθηναϊκός βασίζεται στον Διαμαντίδη και όταν ο Διαμαντίδης δεν παίζει ούτε μέτρια έχει πρόβλημα. Όταν όμως προσφέρει έστω και τα βασικά τότε οι αντίπαλοι έχουν σοβαρό πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΕ να μάθει φέτος να παίζει και να νικάει ακόμη και όταν ο αρχηγός του απουσίαζε. Έμαθε να παίζει σαν ομάδα και να κερδίζει σαν ομάδα, έτσι όταν ο αρχηγός είναι παρών τότε αποκτά συγκριτικό πλεονέκτημα. Η Μπαρτσελόνα από την άλλη βασίζεται στους Ναβάρο και Πιτ Μάικλ. Ο πρώτος τραυματίστηκε αλλά έπαιξε και βοήθησε την Μπαρτσελόνα και στα δύο ματς αλλά η κούραση που θα συνδυαστεί με τον τραυματισμό ωφελεί τον Παναθηναϊκό. Ο δεύτερος «αντίο ζωή» για τους Καταλανούς με την απουσία του να τους μειώνει σημαντικά την ποιότητα που έχουν σαν ομάδα.
Αν σε αυτούς τους δύο παράγοντες προσθέσεις και τη συνεχόμενη άνοδο και σταθεροποίηση της απόδοσης στη διάρκεια του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού τότε δεν ξέρω πως μπορούσε κάποιος να διαφωνήσει μαζί μου. Και επειδή εγώ όταν κάνω λάθη τα παραδέχομαι έχω και το κακό συνήθειο όταν επιβεβαιώνομαι να το λέω. Θυμάστε τι έγραφα 28 Μαρτίου και 5 Απριλίου; Για του λόγου το αληθές είναι εδώ όλα όσα έχω γράψει πριν τη σειρά των αγώνων εκείνα τα έχετε πρόσφατα και δεν τα ξαναβάζω. Στοιχηματική πρόταση για μπάσκετ, Νίκη ουσίας η σημερινή, Τέταρτη θέση, ε και;
Αυτά για τη σειρά των παιχνιδιών. Τώρα μένει μόνο να κάνουμε αυτό που πρέπει στο ΟΑΚΑ. Να τους «λιώσει» ο κόσμος και να τους διαλύσει η ομάδα. Ο 6άστερος προσεχώς θα είναι 7άστερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου