Νίκη για να κλείσει καλά ο χρόνος για την ομάδα του Ιβάνοβιτς. Μία νίκη που προσωπικά πιστεύω πως ο Ιβάνοβιτς την υπολόγιζε στους βαθμούς που θα συγκεντρώσει η ομάδα. Επειδή πολλοί που θέλουν να λέγονται δημοσιογράφοι, αλλά δεν είναι, έχουν αρχίσει την κριτική χωρίς να υπολογίζουν όλα όσα είναι δεδομένα ας γράψω για ακόμη μία φορά τα κλασικά.
Ο Παναθηναϊκός έχει την ατυχία φέτος να μην έχει παίξει ούτε ένα παιχνίδι πλήρης. Πάντα κάποιος λείπει και συνήθως όχι μόνο ένας αλλά από τρεις και πανω. Έτσι και χθες είχε τις απουσίες του αλλά και παίκτες που μετά από απουσία δεν έχουν πιάσει ρυθμό. Όλα αυτά τα γνωρίζει καλύτερα από όλους ο προπονητής και βρίσκεται στη δυασάρεστη θέση να κουράζει τον Μήτσο περισσότερο από όσο και οι δύο έχουν σχεδιάσει και επιθυμούν.
Στο παρκέ δεν πήγαν καλά τα πράγματα για ένα ημίχρονο, αλλα αυτό δεν σημαίνει πως έπρεπε να χαθει το παιχνίδι. Όλοι γνωρίζαμε πως με τον ερχομό του Μπατίστα δεν θα βλέπαμε έναν λευκό Λάσμε, αλλά κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο Μπατίστα προσπάθησε και έκανε ένα παιχνίδι περίπου όπως εκείνα της αρχής της περιόδου αλλά οι αδυναμίες του είναι γνωστές. Η Μακάμπι βασιζόμενη στον Πάργκο έκανε τη ζημια και έφτασε μέχρι το +14 αλλά το έκανε πολύ νωρίς.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Εξάστερος είχε τις απαντήσεις και περνώντας η ώρα μετέτρεπε τη Μακάμπι σε κομπάρσο. Στο τελευάιο δεκάλεπτο έκανε την ανατροπή και κέρδισε. Πρωταγωνιστής για ακόμη μία φορά ο Μήτσος, αλλά ας μην ξεχνάμε και ποιος είναι στα αριστερά του πάγκου και καθοδηγεί την ομάδα.
ΥΓ Πολλά γατάκια ΑΡΔ ξεχνάνε το πολύ απλό. Ομάδες όπως ο Παναθηναϊκος, η Ρεάλ, η ΤΣΣΚΑ και η Μακάμπι είναι ικανές για το καλύτερο σε όποια κατάστση και να βρίσκονται. Ακόμη και αν παίζουν όλο το παιχνίδι με 9 παίκτες μπορούν να κερδίσουν. Μετά την πρόκριση στα play off να δω που θα κρυφτούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου