Κάποιος να τους μιλήσει.

Κάποιοι δεν νοιώθουν που βρίσκονται.
Κάποιοι δεν ξέρουν τι σημαίνει να φοράς την πράσινη φανέλα. Αυτή που πάνω από το τριφύλλι έχει ολόκληρο ουρανό από τις Ευρωλίγκες.
Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει ανήκεις σε αυτή την ομάδα.
Κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να δώσουν ψυχή στο παρκέ.
Κάποιοι ανάγκασαν τον Ομπράντοβιτς να μην δώσει οδηγίες για κάποιο διάστημα και να στηριχθεί στις παλιοσειρές.

Σάτο, Καλάθης, Μάριτς, Σμιθ, Λόγκαν επιεικώς αδικαιολόγητοι.
Ο Σάτο ακόμη να αποδείξει την αξία του σε μεγάλα παιχνίδια(ακόμη και σε εύκολα ματς πελαγώνει).
Ο Μάριτς...καλά να αστοχείς από μακρυά αλλά και από κοντά;
Καλάθης...μικρέ ξέρεις μπάσκετ, πέρσι στο παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα έσκισες, αλλά αν δεν προσπαθήσεις και δεν έχεις διάρκεια «νέος Διαμαντίδης» δεν θα γίνεις ποτέ. Λίγες ανάσες ήθελε ο Μήτσος και δεν του τις έδωσες.
Οι δύο τελευταίοι, ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟΙ. ΔΕΝ ΝΟΙΩΘΟΥΝ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ. Δεν έχουν δώσει τίποτα στην ομάδα.

Και για να μην αρχίσει κάποιος τα σχόλια τύπου «τώρα τα γράφεις που χάσαμε» να σημειώσω πως και άλλοι υστερήσανε στο παιχνίδι αλλά δεν κρίνονται όλοι το ίδιο.
Ο Αριστοτέλης είχε πει (και τον αντέγραψε ο Κεν Μπλανχαρντ)«Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση αντιμετώπιση άνισων».

Η σειρά θα τελειώσει στο ΣΕΦ και η απονομή θα γίνει στο ΟΑΚΑ γιατί οι γαύροι δεν έχουν την παιδεία(και το έχουν αποδείξει στο παρελθόν) να δεχτούν να το σηκώσουμε εκεί μέσα.

ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΥΠΕΣ ΜΑΖΙ
Στον 4ο τελικό μόνο στήριξη και αγάπη. Συνθήματα και ώθηση από το 1ο ως το 40ο λεπτό.