Τα έθνη χωρίς μνήμη είναι καταδικασμένα να σβήσουν.

Τα έθνη χωρίς μνήμη είναι καταδικασμένα να σβήσουν.

Την μνήμη όμως πως την ορίζουμε; Τι σημαίνει να θυμάσαι κάποιον ή κάποιους; Πως τους θυμάσαι και τι γνωρίζεις για αυτούς; Πως τους μνημονεύεις; Αλήθεια πότε κάποιος από την πολιτική ηγεσία της πατρίδας μας μετά τον Ιωάννη Μεταξά που εστίαζε στην μνήμη προσπάθησε να τονώσει την μνήμη του λαού μας; Αντίθετα υπάρχουν δεκάδες που προσπαθούν να σβήσουν την μνήμη των νεότερων, γενιά με γενιά.

Μνημοσύνη λοιπόν σημαίνει αγάπη. Αγαπάς κάποιον ή κάτι και το θυμάσαι. Δεν ξεχνάς. Οι μόνοι που φροντίζουν να ξεχνούν είναι αυτοί που δεν αγαπούν. Δεν αγαπούν την πατρίδα τους, τους προγόνους τους, την ιστορία και την θρησκεία τους. Πως όμως να δεχτείς αυτούς τους ανθρώπους να ορίζουν την τύχη σου; Πως θα ορίσει την τύχη σου ο χορευταράς με το ζεϊμπέκικο, αυτή με τον συνωστισμό και ο κουμπάρος; Πως θα σου δώσουν όραμα για το μέλλον αν δεν αγαπούν το παρελθόν;

Τέτοιες μέρες πριν πολλά χρόνια οι πρόσφυγες παππούδες μας έφευγαν με κάθε τρόπο από τη Μικρασία για να γλιτώσουν από τις τουρκικές θηριωδίες. Πως όμως να αποχωριστείς το σπίτι, τους νεκρούς, τα όσια, τα άγια και τις εκκλησιές σου. Με τι να τα ανταλλάξεις στην μάνα πατρίδα που γυρνάς. Σε ποιο σύστημα αξιών μπορείς να τα ανταλλάξεις και τι θα πάρεις πίσω που να μπορεί να καλύψει το κενό που άφησαν όλα όσα έμειναν πίσω;

ΝΕΑ Ιωνία, ΝΕΑ Σμύρνη, ΝΕΑ Μουδανιά, ΝΕΟ Κορδελιό, Μενεμένη τόποι που οι πρόσφυγες ονόμασαν έτσι για να τους θυμίζουν τις πατρίδες τους. Πατρίδες που χάθηκαν αλλά ποτέ δεν ξεχάστηκαν από όσους έφυγαν με αυτόν τον βίαιο τρόπο. Πατρίδες που ακόμη και τώρα οι ίδιοι οι κατακτητές δηλώνουν ΕΜΜΕΣΑ πως δεν τους ανήκουν. Γιουνανιστάν ονόμαζαν την Ιωνία. ΓΗ ΤΩΝ ΙΩΝΩΝ, δηλαδή ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Το γήπεδο του Πανιωνίου είναι ποτισμένο με αίμα, αίμα Ελλήνων ιερέων και ακόμη και σήμερα Τούρκος δεν τολμά να πατήσει εκεί μέσα. Αν πάλι κάποιος βρεθεί εκεί και σκάψει λίγο θα βρει κάποιον από τους σταυρούς των ιερέων που έσφαξαν στο γήπεδο μαζικά..

Πως να δεχτώ εγώ λοιπόν σαν Έλλην να λένε δημόσια την άποψή τους κάποια σκουπίδια της πολιτικής που σύντομα θα μπούνε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας; Πως να δεχτώ απόψης σαν της Ρεπούση ή άλλων αδαών, πολιτικών και μη, που προσβάλουν τους νεκρούς μας; Οι νεκροί μείναν πίσω, αλλά στην Ελλάδα ζουν ακόμη κάποιοι γέροντες που έζησαν εκείνες τις μέρες σαν παιδιά και οι μνήμες τους δεν χάθηκαν. Όχι μόνο δεν χάθηκαν αλλά πέρασαν και στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Η ιστορία αλλοιώνεται όταν την ξεχνάμε και ξεχνάμε όταν δεν αγαπάμε.

Τελειώνωστας το μνημόσυνο που έκανε ο Μητροπολίτης  Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως η μπάντα του δήμου παιάνισε τον Εθνικό ύμνο και το εκκλησίασμα τον έψαλε με πρώτο τον Δεσπότη μας. Πως να ξεκόψεις τον Έλληνα από την θρησκεία και την Εκκλησία από τον λαό, αφού μαζί πορεύονται τόσους αιώνες;