Πουτάνα ζωή

Πρώτα ακούστε το τραγούδι και μετά διαβάστε και το κείμενο.

Βγαίνει ο ένας και χαίρεται για την επισκεψιμότητα που έχει κάνει. Βγαίνει ο δεύτερος και διαδίδει ψέματα-σανό για πρόβατα. Βγαίνουν και άλλοι πόσοι και απειλούν και βρίζουν. Κάθομαι λοιπόν και εγώ και σκέφτομαι αν αξίζει να σκέφτομαι πόσοι με διαβάζουν. Όχι πως δεν θέλω να με διαβάζουν, όχι πως δεν με ευχαριστεί να γράφω αλλά κάποιες φορές η ζωή μας ξεπερνά.

Είχε δύο μέρες που έβλεπα την ίδια ώρα(4 παρά) τον ίδιο χαμογελαστό πιτσιρικά ίσως δεν είναι ούτε 10 χρονών. Περπατούσε χαμογελαστός με βήμα γοργό. Με τέτοιο βήμα που αν δεν τον πρόσεχες δεν θα έβλεπες πως τα ποδαράκια του είχαν πρόβλημα και τα δύο.

Σήμερα είδα πάλι και μία μάνα με την κόρη της που μέχρι πέρσι τη μικρή την συναντούσα πάνω σε ποδήλατο με ρόδες βοηθητικές. Σήμερα ήταν σε καροτσάκι.

Περνάω και μία βόλτα από τους δικούς μου και βλέπω να περνά έξω από το σπίτι η μάνα του φίλου που μας άφησε στα 31 του. Έναν φίλο που δεν χαιρέτησα για τελευταία φορά γιατί γαμώ την τεχνολογία μου αντί να με πάρουν τηλέφωνο ή να μου στείλουν γραπτό μήνυμα προτίμησαν να μου το στείλουν στο fb. Η κηδεία στις 4 και εγώ το διάβασα στις 5.30.

Και σε όλα αυτά πρέπει να ασχοληθείς με κάθε ΑΡΔ που θέλει να προσδώσει πολιτικό χαρακτήρα στην πράξη ενός μαλάκα δολοφόνου, με κάθε λαμόγιο ΑΡΔ που θέλει να διαβάζουν τα κείμενά του όταν φαντασιώνεται πηγές και με τον κάθε επιδοτούμενο blogger που θέλει να περνάει την γραμμή που του δίνουν.

Με αυτή την πουτάνα την ζωή που σε άλλους χαρίζει κάθε καλό και σε άλλους τους δίνει μόνο «ανηφοριές» πότε θα πρέπει να ασχοληθούμε;