Ζούμε τον εφιάλτη

Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε και έχουμε δει τον Panathinaikos να μεγαλουργεί στην Ευρώπη ζούμε τον απόλυτο ποδοσφαιρικό εφιάλτη. Η ομάδα που έχει πάρει τη νίκη σε πολύ πιο δύσκολες έδρες να ηττάται από την μικρή και άσημη Εστορίλ. Η ομάδα που έχει προκαλέσει το ξέσπασμα πολλών μεγάλων αστέρων του ποδοσφαίρου(ακόμη θυμάμαι τι έκανε ο "πολύς" Τ.Ανρί στα αποδυτήρια μετά την ήττα τους από την ομάδα μας) έχει γίνει σάκος του μποξ για κάθε πρωτάρα στη διοργάνωση.

Αν την πρώτη αγωνιστική υπήρχε η ψευτοδικαιολογία πως οι Ρώσοι έχουν χρήμα να ξοδέψουν και έχουν κάνει καλή ομάδα σήμερα δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί αυτή την εικόνα. Σε ένα μισοάδειο γήπεδο χωρίς φανατικούς οπαδούς, απέναντι σε μία ΟΜΑΔΑ που έπαιζε όχι πολύ δυνατά και όχι αντιαθλήτικά δεν χωράνε πλέον άλλα ψέματα. Η ομάδα, αν μπορείς να πεις ομάδα το σύνολο των παικτών που φοράνε την ίδια φανέλα, είχε την ευκαιρία να δώσει όλη της τη δύναμη σήμερα καθώς το Σαββατοκύριακο δεν θα έχουμε αγώνες πρωταθλήματος. Είχε την ευκαιρία αλλά δεν το έκανε. Δεν το έκανε γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε κάποιος να τους το πει να το κάνουν. Ούτε προπονητής ή κάποιο μέλος του τεχνικού επιτελείου, αλλά ούτε και κάποιος έμπειρος παίκτης.

Βγαίνει το κάθε τσογλάνι εδώ και τόσο καιρό και απαξιώνει παίκτες άσημους που όμως όσο έπαιζαν στην ομάδα τιμούσαν τη φανέλα και προσπαθούσαν πάντα στο 100 τοις 100. Τότε βέβαια δεν υπήρχε το χαρτζιλικάκι και τα δωράκια από την διοίκηση της οικογένειας οπότε υπήρχε γκρίνια για νίκες με μικρό σκορ. "Έπρεπε" η ομάδα να κερδίζει 3-0 και πάνω για να μη μιλάνε τα "παιδιά". Αυτά για να προλάβω τα πρόβατα που θα θελήσουν να γράψουν πάλι τα ονόματα των παικτών που τα χρόνια της "σκλαβιάς" όταν έπαιζαν έδιναν και την ψυχή τους για την ομάδα. 

Σε αντίθεση με το παρελθόν και τη σωστή δουλειά που γινόταν τότε εδώ και καιρό βλέπουμε πως ο Νταμπίζας και όποιος άλλος ασχολείται δεν μπορεί να διαβάσει και να αναλύσει κανένα σοβαρό αντίπαλο. Ο "προπονητής" εξακολουθεί να ετοιμάζει έτσι την ομάδα ώστε αυτή να μην παρουσιάζει καλή εικόνα. Επιπλέον είναι εξαιρετικά αδιάφορος και ζει το όνειρό του, όπως και ο Φερέιρα παλιότερα, καθώς χωρίς να εργάζεται πληρώνεται. Στο ίδιο μήκος κύματος και πολλοί παίκτες. Παίκτες αδιάφοροι που δεν τους ενδιαφέρει η ιστορία της ομάδας και που μετά από τέτοιες εμφανίσεις θα επιστρέψουν και θα συνεχίσουν το ίδιο αδιάφοροι να εκμεταλλεύονται την πτωτική πορεία της ομάδας μας και την ανικανότητα του προπονητή και της διοίκησης να βρει παίκτες που να θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο. Κάποιοι παίκτες δεν αξίζει να βρίσκονται ούτε καν στη χώρα(για τον προπονητή και το τεχνικό επιτελείο ισχύουν τα ίδια) αλλά μία ανίκανη διοίκηση τους αφήνει στην ομάδα προσπαθώντας να κρύψει τη γύμνια της.

Τελικά ρε Αλαφούζε από τη δεύτερη αγωνιστική πέτυχες το στόχο φέτος. Καπάρωσες την δεύτερη θέση και ίσως προσπαθήσεις να πάρεις την τρίτη. Όχι πως έχει σημασία αλλά να πάρεις εσύ τα συγχαρητήρια.

Καληνύχτα.-