Η απουσία αναρτήσεων για το παιχνίδι του κυπέλλου αλλά και για την 26η Οκτωβρίου(απελευθέρωση της πόλης μου) είναι προϊόν της απογοήτευσης που μου προκάλεσε η ομάδα αλλά και οι συντοπίτες μου.
Η ομάδα παραλίγο να την αγγαρεία να την μετατρέψει σε τραγωδία. Στην Καρδίτσα χρειάστηκε να περάσουν 90 λεπτά για να χαμογελάσω. Είδα σημάδια που δε μου άρεσαν αλλά δεν είναι η στιγμή να τα σχολιάσω.
Όσο για τους κατοίκους της πόλης μου ... Τι να πω; Δεν έχω λόγια. Από την μία μία μεθυσμένη Τουρκολάγνα αδερφή που εκφράζει δημόσια την γνώμη της και από την πολίτες από 15 ως 35 ετών που δεν γνώριζαν ποιος απελευθέρωσε την πόλη τους.
Το πρόβλημα είναι βαθύ, λέγεται ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και φταίνε οι δάσκαλοι που δεν είναι παιδαγωγοί και οι γονείς. Ειδικά αυτή η καταραμένη γενιά του Πολυτεχνείου που έβγαλε βρυκόλακες και κατέστρεψε τις επόμενες.
Έχω φτάσει σε σημείο αντί να είμαι ένας από τους πολλούς να φαίνομαι γραφικός.
Ντρέπομαι, γιατί όλοι αυτοί γνώριζαν τα πάντα για το survivor και τώρα για το nomads αλλά αγνοούσαν τον Βότση και την συμβολή του στο να παραμείνει η Θεσσαλονίκη ΕΛΛΗΝΙΚΗ και να μην πέσει σε χέρια Βουλγάρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου