Στον αγώνα με την Ρωσία βούρκωσα και χαμογελούσα σαν μικρό παιδί. Όταν όλοι(ή σχεδόν όλοι) έβλεπαν survivor εγώ παρακολουθούσα την Εθνική γυναικών μπάσκετ να κερδίζει τις Ρωσίδες αδιαφορώντας για το γελοίο πρόγραμμα "επιβίωσης".
Σήμερα όμως...Τα δάκρυα χαράς κυλούσαν για πάνω από ένα τέταρτο μαζί με ένα γέλιο αυθόρμητο.
Τέτοια δάκρυα κύλησαν μόνο στις νίκες τροπαίου της Εθνικής των αντρών στο μπάσκετ, των αστεριών του Εξάστερου, στη νίκη επί των Η.Π.Α. και στο ποδόσφαιρο στο 0-1 επί του Άγιαξ και στο Euro 2004.
Ακόμη χαμογελάω σαν χαζό παιδί...και η αλήθεια είναι πως δεν με νοιάζει. Για την ιστορία... κερδίσαμε την Τουρκία με σκορ 55-84.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου