Άφησα λίγο χρόνο να περάσει μπας και ηρεμήσω από την ήττα στο εξοχικό αλλά μάταια. Δυστυχώς είναι ολοφάνερο πως φέτος θα έχουμε τον δεύτερο ρόλο, με μία μικρή ελπίδα(το ποσοστό λάθους της πρόβλεψης) η ομάδα να αρχίσει να παίζει ωραίο αλλά και αποτελεσματικό μπάσκετ χωρίς τα τόσο μεγάλα νεκρά διαστήματα.
Τι δε μου άρεσε στην ήττα από τους gay...
Η χρησιμοποίηση Τζεντίλε από την αρχή(πόσο "άδεια" είναι η ομάδα για να βάλει ο προπονητής ανέτοιμο παίκτη).
Η εικόνα του Πασκουάλ να βλέπει το πρόβλημα και να μην έχει λύσεις στον πάγκο. Δεν περίμενα να κάνει θαύματα(όπως είχε κάνει παλιότερα ο Ομπράντοβιτς).
Η απώλεια εύκολων πόντων(σουτ από το ζωγραφιστό, δίπλα στο καλάθι, ακόμη και κάρφωμα).
Ο ΚΑΛΑΘΗΣ. Αυτός ο παίκτης είναι απάτη. Στα παιχνίδια που η ομάδα περιμένει από αυτόν είναι απών. Μπορεί να είναι καλός παίκτης και να βοηθάει σε δύσκολα παιχνίδια αλλά όχι εκεί που τον θέλει η ομάδα να ηγηθεί. Την Παρασκευή λοιπόν ήταν ο γνωστός Καλάθης που απλά δεν βοήθησε. Αυτός έχει ξεχάσει πως δεν υπάρχει πλέον ο Μήτσος στην ομάδα. Τα χρήματα που δίνει ο Γιαννακόπουλος για αυτόν είναι υπερβολικά πολλά.
Υπάρχουν και άλλα που δε μου άρεσαν, όπως η αμυντική λειτουργία γενικότερα όταν στο πρώτο μέρος ο Καναδός μας έβαλε 8 ή 9 συνεχόμενους και ο Παπαπέτρου στο δεύτερο το ίδιο. Η εικόνα του Μπουρούση...καμία σχέση με την περσινή(εκτός αν τελείωσε ο μαγικός ζωμός).
Και για να μην ξεχνιόμαστε, όλα αυτά πιθανότατα δεν θα ήταν προβλήματα αν ο Γιαννακόπουλς δεν είχε επιλέξει Πεδουλάκη για δεύτερη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου