Η πορεία της αγ-Ελλάδας

Κάποτε ήταν μία αγΕλλάδα που είχε όλα τα προτερήματα. Ήταν  γεμάτη υγεία, έβγαζε πολύ γάλα και γεννούσε πολλά μοσχάρια και ήταν όλα υγιέστατα. 

Κάποια στιγμή ο αγρότης που την φρόντιζε άλλαξε και αυτός που πλέον ανέλαβε την φροντίδα της την τάϊζε με τροφή κακής ποιότητας. Η αγΕλλάδα συνέχιζε να είναι καλά στην υγεία της, να δίνει πλουσιοπάροχα το γάλα της και φυσικά να δίνει στον αγρότη πολλά υγιή μοσχάρια όμως χρειαζόταν μεγαλύτερες ποσότητες τροφής. Βλέποντας αυτά ο αγρότης συνέχισε να την ταΐζει αλλά με ακόμη χειρότερη τροφή και η αγΕλλάδα συνέχιζε τα ίδια αλλά πάλι με ακόμη πιο μεγάλη ποσότητα «σκουπιδιών».

Κάποια στιγμή ο αγρότης θεώρησε σωστό να αρχίσει να μειώνει την τροφή από την αγΕλλάδα και αυτή συνέχισε να γεννά και να παράγει γάλα όπως έκανε πάντα. Τότε ο αγρότης σκέφτηκε μήπως και την σφάξει για να πάρει και το κρέας της αλλά μετά θυμήθηκε πως θα έχανε όλα τα υπόλοιπα.

Τι θέλω να πω με την πιο πάνω ιστορία;

Επειδή κάποιοι που δεν με γνωρίζουν και δεν γνωρίζουν τι έχω πει ή γράψει στο παρελθόν με έχουν σκάσει αποφάσισα να κάνω πιο κατανοητό το τι συμβαίνει στη χώρα μας. Από το 1974(την τελευταία φορά, μιας και η Χούντα δεν άφησε χρέος-αυτό που άφησε ήταν το λογικό και δεν θα το αναλύσω εδώ) οι Κυβερνήσεις που πέρασαν με χειρότερες αυτές του Ανδρέα Παπανδρέου αντί να φροντίζουν τη χώρα την φόρτωναν με δάνεια που δεν είχαν ως σκοπό την βελτίωση της χώρας. Έτσι η «τροφή» όλο και χειροτέρευε και τα επιτόκια γινόντουσαν όλο και χειρότερα αλλά θα βάρυναν άλλους. Ήρθε ο Σημίτης(που ήταν Υπουργός του Αντρέα) με την αναδιανομή του πλούτου των πολιτών με το ΧΑΑ και έκανε την κατάσταση του λαού ακόμη χειρότερη. Ο Κώστας Καραμανλής προσπάθησε να σώσει την κατάσταση αλλά είχε να αντιμετωπίσει ακόμη και τους δικούς του Υπουργούς. Αυτούς τους Υπουργούς που βοήθησαν να έρθει στην εξουσία ο ΓΑΠ και με τους «επιδέξιους» χειρισμούς του να καταντήσει την αγΕλλάδα να ζει με ελάχιστη τροφή.

Αλήθεια όμως τι αποκόμιζαν τα αφεντικά του αγρότη; 

Θέση στρατηγικής σημασίας για το εμπόριο και όχι μόνο.

Πλούσιο υπέδαφος.

Έμψυχο δυναμικό.

Ξέρει κανείς σας λοιπόν κάποιον Ευρωπαίο που να επιθυμεί την απώλεια όλων των παραπάνω;

Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα έχει ήδη πληρώσει το χρέος και τώρα τη βαραίνουν οι τόκοι και οι λογιστικές εγγραφές που έγιναν γιατί χρήματά η χώρα δεν είδε παρά μόνο κάποια λίγα.

Τι θέλω εγώ; Μακάρι να μπορούσαμε να επιστρέψουμε σε Εθνικό νόμισμα αλλά με πραγματικό έλεγχο σε επιχειρήσεις και εμπόρους. Να εφαρμοστεί δηλαδή στην οικονομία ένα σύστημα σχεδόν σοσιαλιστικό(οικονομικό σύστημα και όχι πολιτικό) με ταυτόχρονο έλεγχο και του δημόσιου τομέα. Με την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη τότε θα ξεκινούσαν οι πραγματικοί σεισμοί, γιατί η Ισλανδία και η Αργεντινή έχουν δείξει έναν άλλο δρόμο και στη δική μας περίπτωση οι προοπτικές είναι καλύτερες. Αν βρεθούμε σε Εθνικό νόμισμα η αρχική υποτίμηση θα οδηγήσει σε αδυναμία εισαγωγών για κάποιο διάστημα αλλά η χώρα έπρεπε να μάθει να ζει από αυτά που παράγει και θα έπρεπε να το μάθει πιο γρήγορα. Στη συνέχεια η υποτιμημένη νέα δραχμή θα μπορούσε να βοηθήσει με τις εξαγωγές(δείτε πως αντιδρούν οι ΗΠΑ και πως η Γερμανία και η Γαλλία στην άνοδο του δολαρίου έναντι του ευρώ-από το 1,40 έφτασε στο 1,κάτι).

Δεν συνεχίζω παραπάνω γιατί αυτοί που θέλουν να καταλάβουν, θα καταλάβουν και αυτοί που βλέπουν τα συστημικά ΜΜΑποχαύνωσης θα με χλευάσουν, αλλά θα συνεχίσουν να μην γνωρίζουν από οικονομικές καταστάσεις.