Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς

Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς.

Ξέρω καλά  πως οι καλοί μου φίλοι κατάλαβαν τι εννοώ με την πρώτη γραμμή και την επικεφαλίδα. Οι υπόλοιποι καταλάβατε τι θέλω να πω;

Όσοι δεν κατάλαβαν ας συνεχίσουν την ανάγνωση.

Ο Παναθηναϊκός που στα Ευρωπαϊκά του παιχνίδια και στα Ελληνικά μεγάλα ντέρμπυ όχι μόνο γέμιζε το ΟΑΚΑ αλλά είχε κόσμο που δεν προλάβαινε να αγοράσει το «μαγικό χαρτάκι» πλέον βλέπει με ικανοποίηση την αύξηση της χωρητικότητας της Λεωφόρου.

Δε λέω, ιστορική έδρα, ζήσαμε μεγάλες στιγμές εκεί αλλά όλα έχουν και ένα τέλος.

Για να μην έχει τέλος η ιστορία του Παναθηναϊκού πρέπει η ομάδα να αποκτήσει ένα γήπεδο αντάξιο της. Η Λεωφόρος δεν είναι το γήπεδο που αρμόζει στον Παναθηναϊκό μας.

Αν μείνουμε στη Λεωφόρο και απλά αυξήσουν την χωρητικότητα, τότε έμμεσα είμαστε συνένοχοι στον αφανισμό του μεγαλύτερου Ελληνικού ποδοσφαιρικού συλλόγου.

Θα είσαι συνένοχος με τον γιαλαντζί καπετάνιο, τον Αντρίκο το λαμόγιο, τον μπουκλάκια με τα μονοπύθμενα; Εγώ όχι.

Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΑΞΙΖΕΙ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ. Το νέο αυτό γήπεδο θα είναι και ο δρόμος της σωτηρίας του και της επιστροφής στα Ευρωπαϊκά σαλόνια.

ΥΓ Όχι άλλο κάρβουνο.