Μία ομάδα, δύο πρόσωπα.
Το κακό κόντρα σε μικρές ομάδες και το καλό κόντρα σε ισχυρούς αντιπάλους.
Δεν θα σχολιάσω καθόλου την επιλογή παικτών για την 11άδα. Όντας ένας από τους λίγους που αποθέωναν τον Λουκά δεν θα κρίνω κανένα παίκτη γιατί τον προτιμά ο προπονητής.-
Έχουμε δει την ομάδα μας να χάνει βαθμούς σε εντός έδρας αναμετρήσεις και να παίζει πολύ όμορφο ποδόσφαιρο κόντρα στους άλλους τρεις μεγάλους.
Παίζουν οι ίδιοι παίκτες. Έχουν την ίδια απόδοση. Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Στα παιχνίδια με γαύρο, κούλα και μπάοκ κανείς από τους τρεις τους δεν κλείστηκε και να μας περιμένει ταμπουρωμένος στην άμυνά του. και οι τρεις αυτές ομάδες έπαιξαν ποδόσφαιρο και έτσι μπόρεσε και η δική μας ομάδα να κάνει το παιχνίδι της και να είναι αυτά τα τρία καλύτερα ματς που έχει μέχρι τώρα.
Σε αντίθεση με αυτούς τους αντιπάλους όταν παίζουμε κόντρα σε μικρότερες ομάδες αυτές κλείνονται και τότε εμφανίζεται το πρόβλημα.
Ο Παναθηναϊκός έχει πρόβλημα δημιουργικό. Δεν μπορεί να ανοίξει εύκολα τις κλειστές άμυνες και έχει και πρόβλημα στο εύκολο σκοράρισμα. Δεν είναι τυχαίο που έχουμε κερδίσει τόσα πέναλτυ και πετυχαίνουμε γκολ τόσο συχνά από την βούλα.
Σε πάρα πολλά παιχνίδια έχουμε την κατοχή αλλά δεν έχουμε τόσες ευκαιρίες όσες θα αντιστοιχούσαν στα ποσοστά κατοχής και κατά συνέπεια δεν πετυχαίνουμε και τα γκολ που θα μπορούσαμε.
Δεν γνωρίζω αν φταίει το ρόστερ ή το σύστημα που επιλέγει ο προπονητής αλλά κάτι πρέπει να αλλάξει ώστε να μπορέσει η ομάδα να βελτιωθεί και να μη χάνει βαθμούς που θα μπορούσε να κερδίσει.
Αυτά λοιπόν εν συντομία για να πάρουν χαμπάρι και τα δίποδα που θα μπουν για να ελέγξουν.
ΥΓ Δεν αναφέρω τίποτα για την εχθρική διαιτησία και τους βαθμούς που μας έχει στερήσει, αλλά μένω μόνο στο αγωνιστικό μέρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου