Έρχεται στη μνήμη μου ένα συμβάν από τα εφηβικά μου χρόνια τόσο διαφορετικό από όσα συμβαίνουν σήμερα.
Ήταν κάπου στο 1996 ή το 1997 και εγώ σαν μαθητής λυκείου πήγαινα φροντιστήριο στο κέντρο της πόλης. Ένα απόγευμα έγινε κάτι που με έκανε να γελάω και να θυμώνω ταυτόχρονα.
Σήμερα τα παιδιά που θα χτυπήσουν τις πόρτες μας θα είναι λιγότερα από κάθε άλλη χρονιά. Φόβος για να μην τους επιτεθούν, φόβος για να μην τους κλέψουν τα χρήματα που θα μαζέψουν, φόβος μην κλέψουν και τα ίδια τα παιδιά.
Το μήνυμα της γέννησης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού σημαίνει αγάπη και όχι φόβο. Αν σας χτυπήσουν την πόρτα παιδάκια ανοίξτε τους και να τους χαμογελάτε ακόμη και αν κάνουν κάπου λάθος.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους. Και όταν λέμε όλους εννοούμε ΟΛΟΥΣ.
ΥΓ Αναρτήσεις για Παναθηναϊκό, αθλητισμό, πολιτική, κοινωνία, οικονομία από το Σάββατο 26/12 πάλι.
ΥΓ2 Ήθελα πολύ να γράψω για το σύμφωνο συμβίωσης και το αδελφάτο αλλά από το Σάββατο.
Πέναλτυ ακόμη και στην προπόνηση παίρνουν οι γαύροι.
Τελικά αυτοί στην βασιλόπιτα που θα κόψουν δεν θα βάλουν κέρμα αλλά σφυρίχτρα και το δώρο θα είναι ένα πέναλτυ.
Μέχρι και οι Ολυμπιακοί(υπάρχουν και κάποιοι που δεν είναι γαύροι) έχουν αηδιάσει με όλα όσα κάνει φέτος ο χοντρός και προσπαθεί να δικαιολογήσει ο κερατάς.
Παρακαλώ αναδημοσιεύστε χωρίς πηγή. Βοηθάμε τον Σύλλογο και μόνο.
Όποιος και όποια μπορεί να περάσει μία βόλτα από την Κάτω Τούμπα και να πάρει έστω και κάτι μικρό θα επιστρέψει σπίτι με πολυ περισσότερα. Γεμάτος από την αγάπη των παιδιών του Συλλόγου αλλά και των οικογενειών τους και των εθελοντών.
Είναι από τα άτομα που έχουν κυνηγήσει τα αδέρφια του myPanathinaikos αλλά και εμένα. Αυτός έβαζε στρατό από ηλίθια πιτσιρίκια να γράφουν ύβρεις και απειλές. Είναι αυτός που σχολιάζει αρνητικά όποιον γράφει αλήθειες. Τελευταίος που σχολίασε είναι ο Αλέξανδρος. Οι αλήθειες πονάνε και δεν έχει μάθει να τις ακούει ή να τις διαβάζει.